یکی از شایع‌ترین مشکلاتی است که افراد مبتلا به دیابت با آن مواجه می‌شوند. افراد دیابتی ممکن است در اثر بریدگی، خراشیدگی یا هرگونه آسیب سطحی دچار زخم شوند. البته روند بهبودی زخم دیابتی با زخم‌های معمولی متفاوت است؛ زیرا اغلب دچار ضعف سیستم ایمنی هستند و سرعت گردش خون افراد مبتلا به دیابت پایین است، به همین‌دلیل زخم‌های آنها دیرتر بهبود می‌یابد.
علایم شایع زخم پای دیابتی
افراد مبتلا به دیابت به خاطر آسیب عصبی و گردش خون آهسته ممکن است متوجه آسیب و زخم پاهایشان نشوند. از‌این‌رو پیشنهاد می‌کنیم هر روز پاهایتان مخصوصا پایین انگشت شست پا، پنجه پا و امتداد پای خود را بررسی کنید و و درصورت مشاهده علایم زیر، سریعآ جهت درمان آن اقدام نمایید.
- یکی از اولین نشانه‌های شایع زخم پای دیابتی، خارج‌شدن خون یا ترشحات از زخم است که منجر به ایجاد لکه‌هایی روی جوراب یا کفش می‌شود.
- هرگونه تورم غیرعادی، تحریک، قرمزی یا بوی بد می‌تواند اولین نشانه از این زخم باشد.
- مشاهده کبودی در اطراف زخم
- تشکیل پینه در اطراف یا داخل زخم
- تغییر شکل استخوان های پا
زخم ایسکمیک
یکی از انواع زخم پای دیابتی، زخم ایسکمیک است که در اثر مسدود‌شدن جریان خون در عروق ایجاد می‌شود. زمانی که یکی از بافت‌های افراد دیابتی دچار آسیب می‌شود، جریان خون به آن قسمت قطع می‌شود و درنتیجه اکسیژن و مواد مغذی به آن نمی‌رسد و به همین‌دلیل توانایی بهبود آن کاهش می‌یابد.
زخم نوروپاتیک
زخم‌های نوروپاتیک در اثر علایم نوروپاتی محیطی ایجاد می‌شود و در آن فرد درد را حس نمی‌کند. جالب است بدانید حدود ۹۰ درصد از عوامل ایجاد زخم پای دیابتی در اثر نوروپاتی محیطی است. نوروپاتی محیطی باعث آسیب به اعصاب و ضعیف‌شدن سیستم ایمنی بدن می‌شود، از‌این‌رو بدن توانایی مقابله در برابر عفونت را نخواهد داشت. فرد مبتلا به دیابت دیگر نمی‌تواند درد، سرما و گرما را احساس کند و در‌صورتی‌که پای فرد دچار زخم و بریدگی شود قادر به تشخیص آن نیست.
زخم نورو ایسکمیک
زخم‌های نوروایسکمیک یکی دیگر از انواع زخم پای دیابتی هستند. زمانی که فرد دیابتی هم به نوروپاتیک محیطی و هم ایسکمیک مبتلا شود، چنین زخم‌هایی ایجاد می‌شود. توجه داشته باشید که هر کدام از این نوع زخم‌ها اگر درمان نشوند، باعث بروز آسیب‌های جدی مانند قطع عضو می‌گردند